Κάθε ομάδα ανθρώπων, από σκηνές στις κατασκηνώσεις μέχρι πολιτικές οργανώσεις, που σέβονται τον εαυτό τους οφείλουν να έχουν και ένα μότο, τραγούδι, οτιδήποτε, για να τους αντιπροσωπεύει .
Φυσικά δεν θα έλειπε μια τέτοια ιδέα από μας! Έτσι η φαντασία και πιο πολύ η βαρεμάρα που κυριεύει τα εφηβικά μυαλά μας μας έδωσε ένα αρκετά δημιουργικό αποτέλεσμα.
Αλλά για να βγάλει και νόημα, ας κάνουμε μια εισαγωγή πρώτα.
Όλα άρχισαν από τις ευφυέστατες απορίες που κάποιοι από μας είχαμε κατά τη διάρκεια του μαθήματος καθώς και τα εύστοχα σχόλια, ή υποτιθέμενες βρισιές που ακούγονταν.
Π.χ.
●Που χωράνε τα αρκουδάκια στο string?
●Αφού ταιριάζουν οι γαλαξίες μας, έλα να ενωθούν οι μαύρες τρύπες μας!
●Σάλτα μπουρδελοκατσαρόλα.
●Είσαι σαν κινητό που το έχουν κολλήσει με ζελοτέιπ ρε!
●Άσε ρε παντόφλα του παππού.
●[Και το επικό, το οποίο το οφείλουμε σε κάτι συμπαθέστατες φίλες ενός φίλου]: ΧΑΖΟΓΚΟΜΕΝΑ!
Προχωράμε και στο δημιούργημα εν τέλει:
Ο ύμνος μιας μπουρδελοκατσαρόλας
Μια τρελή χαζογκόμενα
Που μένει μόνο στα δρώμενα
Κάτι αρκουδάκια οι ασχολίες της
Και κάτι φώτα οι ανησυχίες της
Τα κολλήματα που μέσα της θα ζουν
Που τόσες απορίες θα της γεννούν
Και μια καρδιά που πάντα θα γελά
Και για κάποιο λόγο να χτυπά
Το κινητό με ζελοτέιπ κολλημένο
Και όπως όπως έτσι πια φτιαγμένο
Τι να τ κάνεις αν οι γαλαξίες ειν΄αλλού
Δεν θα καταφέρεις τίποτα, φάε μια μπαμπαλού
Μα όμως κάτι αληθινό
Χωρίς να είναι απαραίτητα καλό
Σάλτα λιγάκι ρε κατσαρόλα
Και θα σε κάνω να τα ξεχάσεις όλα
Τώρα όμως σκάσε και τραγούδα
Γιατί το string δεν είναι μονάχα μια αρκούδα
Είναι κάτι παραπάνω από παντόφλα
Και του παππού και τα χρέη τώρα ξόφλα.
©All rights reserved
